Hazel McCallion

1921 -

Na świecie prawie co roku pojawiają się huragany, nazywane imionami bądź to kobiet, bądź to mężczyzn. Tych z żeńskimi imionami jest chyba więcej. Robią wielkie spustoszenia.
A ja chcę Wam opowiedzieć o “żeńskim” huraganie, niosącym tylko pozytywne prądy i czyniącym dobre zawirowania - to “Huragan Hazel”.
Opowiadając o kanadyjskich kobietach nie sposób pominąć pani Hazel McCallion, której taki właśnie przydomek - “Hurricane Hazel” - nadali mieszkańcy Mississaugi, szóstego co do wielkości miasta Kanady, położonego na zachodniej granicy Toronto.

To niezwykła kobieta.

Od 1978 r. pełni bez przerwy funkcję burmistrza, wybierana za każdym razem niemal jednogłośnie (kiedyś któryś z reporterów sportowych zażartował sobie w pogawędce z Panią Burmistrz, że jednak ma Ona przeciwników, bo uzyskała “tylko” 98% głosów).
Co więc powoduje, że w tej niewysokiej i szczupłej kobiecie mieszkańcy Mississaugi od lat pokładają swoje nadzieje, związane z dynamicznym rozwojem miasta i prawidlową gospodarką, pełną mądrych i nowatorskich rozwiązań?

Hazel McCallion urodziła się w Port Daniel na półwyspie Gaspe w Quebec Jej ojciec był właścicielem rybackiej firmy, która wytwarzała też rybne konserwy. Mama prowadziła niewielką farmę, zajmowala się domem i dziećmi. Oprócz Hazel były jeszcze córki: Linda i Gwen oraz dwaj synowie, Lorne i Lockhart.
Po ukończeniu szkoły średniej Hazel McCallion wyjechała po dalszą naukę, najpierw do Quebec City a potem do Montrealu. Niestety rodziny nie stać było na uniwersyteckie kształcenie Hazel.
Po ukończeniu szkół, dostała pracę w Montrealu, w inżynieryjno - kontraktorskiej firmie “Kellogg”, która chcąc rozszerzyć swoją działalność na terenie Ontario, wysłała Hazel do Toronto, by tam otworzyć nowe filie. Był to rok 1942. Szybko potem Hazel spotyka swego przyszłego męża. Nowożeńcy, w prezencie ślubnym otrzymują kawałek ziemi w miasteczku Streetsville (dziś dzielnica Mississaugi), gdzie Pani Hazel mieszka zresztą do dziś. Z tego związku ma troje dzieci: synów Petera i Paula, córkę Lindę oraz wnuczkę Erikę. Oboje z mężem, jeszcze zanim Hazel została burmistrzem, założyli gazetę “Mississauga Booster”, którą obecnie zarządza ich syn.

Firma “Kellogg” zrealizowała wiele ciekawych projektów w Ontario, a Hazel McCallion uczestniczyła w nich przez 19 lat.
Chociaż praca była ciekawa, to jednak o wiele bardziej interesowała Ją kariera polityczna. W 1967 r. zdecydowała się odejść z firmy i zaczęła pracować w urzędzie miejskim Streetsville. Trzy lata później została wybrana merem miasteczka Streetsville i urzędowała tam do 1973 r., do czasu, kiedy utworzył się tzw. Region of Peel. Wówczas została radną miasta Mississaugi i Regionu Peel. Zaangażowała się również w działalność różnych prowincjonalnych i federalnych komisji, organizacji i stowarzyszeń. Wszędzie było Jej pełno, głowę miała nabitą ciekawymi pomysłami, które najczęściej zyskiwały szerokie uznanie.

Mimo służbowych obowiązków, wymagających ogromnego zaangażowania sił i czasu Pani Burmistrz nie wynajmuje nikogo do pracy w domu, czy w przydomowym ogrodzie. Sama robi zakupy, sama, bez kierowcy jeździ samochodem.

W 1978 roku została wybrana burmistrzem miasta Mississaugi i od tego czasu wygrywa każde wybory bez prowadzenia kampanii wyborczych.

Mississauga za Jej rządów stała się prężnie rozwijającym się i pięknym, nowoczesnym miastem, jedynym w Kanadzie, które - uwaga! - nie jest zadłużone.
Sukces polityki naszej Pani Burmistrz polega na tym, że kierowanie miastem traktuje Ona jak kierowanie biznesem.
To miasto, w którym jest doskonale rozwinięty handel, przemysł, rekreacja oraz budownictwo mieszkaniowe.
Jest tu ok. 10 tys. różnych firm, tyleż samo sklepów. Mieszka w nim ok. 700 tys. ludzi (w tym całkiem spora Polonia).

Pani Burmistrz pracuje ciężko i takiej samej pracy i odpowiedzialności wymaga od wszystkich swoich współpracowników. Angażuje się w tysiące inicjatyw, związanych z kulturą, sportem, zdrowiem i edukacją. Potrafi się bezgranicznie poświęcić.
Znana jest historia z 10 listopada 1979 r., kiedy to w wyniku katastrofy pociągu w rejonie ulicy Mavis w Mississaudze (bardzo gęsto zaludniona dzielnica) wybuchł pożar i zaczęły wylewać się na zewnątrz bardzo toksyczne chemikalia, trzeba było ewakuować ok. 200 tys. ludzi.
W czasie nadzorowania tej akcji Pani Hazel zwichnęła nogę i musiała posługiwać się kulami. Mimo to nadal brała udział w różnych zebraniach i konferencjach na temat owej katastrofy i przebiegu ewakuacji.

W 1997 roku Hazel McCallion zostaje wdową. Mąż Jej, Sam, umiera z powodu choroby Alzheimera. Żeby uhonorować tego wspaniałego człowieka, który zawsze bardzo wspierał swoją żonę, był także organizatorem ” do rocznego ” Streetsville Bread and Honey Festiwal”, Alzheimer Society of Peel nadaje Jego imię jednej ze swych placówek w Mississaudze, służącej dziennej opiece nad ludźmo chorymi na tę straszną chorobę.
(Sam McCallion Day Centre 157 Queen Street East Mississauga)

Hazel McCallion jest znana w Kanadzie ze swojej miłości do hokeja. Sama kiedyś, jeszcze podczas nauki w szkole w Montrealu, grała w kobiecym zespole.

Mówi o sobie tak: “Mam ciekawe życie, wypełnione zajęciami od rana do wieczora, które wykonuję w duchu chrześcijańskim a to daje mi energię i motywację”.
Jej chrześcijańska wiara przyczynia się również do Jej troski o dobro społeczne. Jest członkiem anglikańskiego kościoła, gdzie inicjuje wiele akcji charytatywnych. Np. fundacja Jej imienia “Hazel Hope” troszczy się o dzieci zarażone AIDS i HIV w Południowej Afryce.
Kultura i sztuka jest również w kręgu zainteresowań i troski Pani Burmistrz. Każdego roku organizowany jest bal charytatywny, którego celem jest zebranie pieniędzy na ich rozwój w Mississaudze.

Pracując z federalnym czy prowincjonalnym rządem Pani Burmistrz nie wyraża sympatii do żadnej partii a raczej preferuje konkretnego urzędnika, z którym chce współpracować. Mimo, że jest jedną z najbardziej prominentnych kobiet mających polityczną władzę, nie można Jej jednak zaliczyć do feministek.

W 1992 organizuje i zakłada Komisję Burmistrzów z terenu tzw. GTA (Obszar rejonu Toronto, składający się z wielu miast i miasteczek). Skupiła w niej 30 burmistrzów, by pracować razem nad ekonomiczną promocją tego obszaru. Od 1992 do stycznia 2000 r. Komisja ta, kierowana przez p. Hazel miała ogromny wpływ na przyszłościowe plany związane z tym rejonem. Jednym z efektów tych wysiłków jest m. in. utworzenie Związku Handlowców, którego stała się honorowym członkiem.

W 1996, Hazel McCallion mianowano czlonkiem komisji pod nazwą “Who Does What”, ustanowionej przez Prowincję do kontroli serwisów rządowych a także wybrano Ją do dwóch podkomisji: Assessment and Property Taxation Reform ( Reforma Oszacowania i opodatkowania nieruchomości), oraz Emergency Services (Serwis natychmiastowej pomocy).
Pani Burmistrz jest również reprezentantką stowarzyszenia miast i gmin Ontario przy Ministerstwie Elektryczności, Nauki i Technologii (Association of Municipalities of Ontario (AMO) on the Electricity Transition Committee for the Ministry of Electricity, Science and Technology).

Kolejne lata przynosiły kolejne wybory i nominacje. Nie sposób wymienić wszystkich honorów, nagród i tytułów, jakimi może się poszczycić Pani Hazel. Jest m. in. Damą Najwyższego Orderu Świętego Jana z Jerozolimy, Rycerzem Maltańskim, odznaczona jest również Orderem Dziedzictwa, została Burmistrzem Świata 2004, a w 2005 otrzymała najwyższe kanadyjskie odznaczenie - Order Kanady. (Uroczystość odbyła się w Ottawie w Rideau Hall 18 listopada.) Jest jedną z zaledwie kilkorga osób nie niemieckiego pochodzenia, które otrzymały Order of Merit of the Federal Republic of Germany.

Jej popularność rośnie z każdym rokiem.
* The University of Toronto Mississauga nazwało Jej imieniem nową bibliotekę i centrum akademickie w uznaniu za wsparcie oferowane kampusowi w jego rozwoju.
* Peel Board of Education nazwał jedną ze szkół “Hazel McCallion Senior Public School”.
* Delta Meadowvale Hotel posiada Hazel McCallion Room.
* Zostały wyprodukowane cztery różne lalki - maskotki przedstawiające Hazel McCallion
* A Bell Mobility upamiętnił jej osiągnięcia dzwonkiem brzmiącym: “Odbierz telefon! To Hazel McCallion dzwoni z wielkiego miasta Mississauga”. Pieniądze z zakupienia tego “dzwonka” przekazywane są oczywiście na cele charytatywne.

W 2001 roku została wybrana, jedną z kilku “Amerykańską Kobietą Roku” przez “Who is who of American Women” oraz “Kobietą Roku 2001″, wybraną przez międzynarodowe lobby biznesmenów.
Od marca 2007 każdego miesiąca dodawano Jej tytułów i nagród. W listopadzie otrzymała tytuł najbardziej skutecznej kobiety kanadyjskiej roku 2007 (2007 Canada’s Most Powerful Women).

Rok 2008 przyniósł kolejne nagrody: w styczniu, “Centennial Medal” za wspieranie skautingu, w maju nagrodę za nadzwyczajny wkład w politykę miejską, w październiku nagrodę Roberta Baldwin’a (Robert Baldwin - XIX w. - prawnik, kanadyjski polityk i reformator), przyznaną, po raz pierwszy w historii, przez Ontario Municipal Administrators’ Association, za pracę na rzecz społeczeństwa.

W lutym roku 2009 Pani Burmistrz została uhonorowana nagrodą przez The Biotechnology Initiative za poparcie, jakiego udziela sektorowi nauki na terenie Mississaugi.

Nie można tej kobiety nie podziwiać, ba kochać nawet. Dziś (2009 rok) ma już 89 lat, lecz wciąż tryska energią i humorem, ma otwartą głowę i tzw. “końskie zdrowie”.
Zapowiada, że kolejny raz wystartuje do wyborów na burmistrza. Oczywiście bez kampanii.

A ja, mieszkanka Mississaugi zamierzam na Nią po raz kolejny oddać swój głos.

_________________________
Opracowała: Emilia Turkiewicz
korzystając z wielu stron internetowych.